bir yamacýn rüzgârýnda uçurtmayý özgürce uçurdum kokladým bahçedeki çiçekleri kapanmadan gün güllerle taçlandýrdým nefesimi tüm kafeslerin kapýlarýný açtým tutsak kuþlarýn uçsuz bucaksýz ormana doðru güneþi öptüm yanaklarýndan babam için gökkuþaðýný sakladým koynumda sevdiði mor menekþelerden birkaç kitap ve bolca tütün doldurdum heybeme yola koyuldum kuzeyden uzaklara doðru ne çok kalabalýktý metrisin önü gök siyaha durdu ayrýlýrken bir veda öpücüðü gibi yaðmur yaðdý kulelerin sessizliðine
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.