EDEB

Cevheri kim düþürdü, hepten kayýp mý aceb? / Kim bulmuþ ki, susar! Hâþâ! Ayýp mý edeb?

Örtülür üstüme, ben beni bilir.
Hayvandan sýyrýlýr, yerini bulur.
Menzili; fikrimden, hoyratý siler!
Bendiyle çevirir, etik dozlarý.

Ne bir çift sözdedir; çul, çaput, bezde.
Sularý dökülmez, tomurcuk hazda.
Tohumu soyludur, saklanýr özde,
Adabý evirir, çatýk yüzleri.

Heyhât! Gün deðiþti, güder menfaat.
Tasýndan saçýlan, yapar tulûat!
Sýzlayan vicdâna oydu beraat,
Yokluðu savurur, batak nazlarý.

Edepsiz; ilmiyle, öðretir þimdi.
Gemi azýy’alan nemalar kendi
Zarafet, ahlak, uz; öykünür imdi…
Özleme devirir, yitik sazlarý.

Erdemoðlu had’de; cümleye ilâm.
Dilinde düsturu; edeb-i kelâm.
Boynunun borcudur; âleme selâm,
Niyetle kavurur, bitek sözleri.

06.05.2006 14.10
25.05.2007 16:15

Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: