Haddini bilmeyen yalnýzlýðýma
Artýk dur demenin zamaný geldi.
Bir türlü bitmeyen þansýzlýðýma,
Artýk dur demenin zamaný geldi.
Neyim varsa çekip elimden alan,
Sevmenin suçunu kalbime bulan,
Zamansýz açýlýp zamansýz solan,
Güle dur demenin zamaný geldi.
Gönlüme çilenin zehrini saçan,
Kalbimin ortasýna hep delik açan,
Peþinden gittikçe önümden kaçan,
Yola dur demenin zamaný geldi.
Düþleri kavurup umudu asan,
Gönlümü ömrümü kederle asan,
Her nefes ihanet zehiri kusan,
Kula dur demenin zamaný geldi.
Ýnsanlarý azdýran paraya, mülke…
Nefisleri coþturan saraya kürke,
Maddiyat üstüne kurulu çarka,
Çula dur demenin zamaný geldi.
Çekilen acýlara nokta koyarak,
Yüreði sevdadan, zan’dan soyarak,
Umut duasýný kalple duyarak,
Dile dur demenin zamaný geldi.
22 Aralýk 2008 Pazartesi / 21:50
SEVDAZAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.