Akþam eve gelince anahtarla açýyorum kapýmý zile basmýyorum artýk çünkü biliyorum karþýlamayacaksýn beni terkettin aylar önce
Ýçeri giriyorum, her yer hüzün darmadaðýnýk her yer bulamýyorum terliklerimi pijamalarýmý nerede çýkardým kimbilir? kültablam hangi koltukta dökülü hangi çekyatýn altýnda atýlý kitaplarým televizyonu düðmesinden idare ediyorum artýk pilleri buralarda bir yerde ama kendi yok ortalarda kumandanýn masamýn üstü boþ þarap þiþeleriyle dolu altýnda kahrýmdan fýrlattýðým kadehler, kýrýk kurumuþ, saksýda çiçeklerim toz, kar olup yaðmýþ eþyalara
Bütün gömleklerim ütüsüz artýk cepleri sökük pantolonlarýmýn baþparmaklarým firar ediyor çoraplarýmdan -oysa sen iç çamaþýrlarýmý bile ütülerdin
Mutfaða geçiyorum biraz acýkýp lavaboda bulaþýklar dað gibi yýðýlý ev yemeði yemeyeli aylar oldu biliyor musun? bilirsin, beceriksizimdir bu konuda ya iki yumurta kýrýyorum sahana ya da makarna haþlýyorum o da lapa oluyor nedense bazen çayýn demini bile tutturamýyorum senin gibi kahvelerim köpüksüz ve acý ne acý
Bu eve bir kadýn eli deymeli ne olur dön dön ve toparla yüreðimi...
25.08.2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.