Sen mi istedin; ayrýlýklar olsun doðmadan daha? Sen mi istedin; cenin yol bulsun çýkarken zevkler þaha? Sen mi istedin; ruh yoksulu þu adamýn baban olmasýný? Sen mi istedin; anne adlý meleðin Azrail’in olmasýný?
Sen utanma yavrum…
Sen misin; Hiroþima’ya bombayý atan? Sen misin; tanrýlýk hýrsýyla dünyayý birbirine katan? Sen misin; ‘Sevgili’ ye yatak olan tabut? Sen misin; kýrk haramilerde ki kýrkýncý haydut?
Sen utanma yavrum…
Sen deðildin, Habil’e kýyan el Sen deðildin, Hamza’ya mýzrak atan el Sen deðildin, azýp sapýtan Kavm-i Lut Sen deðildin, Ýbrahim’i ateþe atan Nemrut
Sen utanma yavrum…
Sen istemedin ki; kabileni ya da milliyetini Sen istemedin ki, rengini ya da cinsiyetini Sen istemedin ki, köylü ya da kentli olmayý Sen istemedin ki, uzun ya da kýsa olmayý…
Sen utanma yavrum…
Sen yoktun daha, çarmýha gerilirken Ýsa Sen yoktun daha, Tur daðýna çýkarken Musa Sen yoktun daha, taþ atarken fillere Ebabiller Sen yoktun daha, kuyu kazarken Ebu Cehiller.
Sen utanma yavrum Sen utanma yavrum…
Halil Manuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Manuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.