Sus artýk! Hicranýn soðuk nefesi
Can deyip canýmý aldýðýn yeter
Saray kisvesinde sunup kafesi
Benimle zamansýz kaldýðýn yeter
Daha kaç kez ye’se olacaksýn râm
Kaç kez kaçýracak huzurunu gam
Melâle tutsak mý geçecek eyyâm
Her acýdan lezzet bulduðun yeter
Övdükçe sükutu yükseldi nâle
Hüzne mi nikâhlý kaldý ihâle
Kuþattý ruhumu hüzzam bir hâle
Kýrýk mýzrabýnla çaldýðýn yeter
Yanmak kemâl imiþ yan yüreðim yan
Dedikçe nirana dönüþtü her yan
Ummana meyilli bir çeþm-i giryân
Tadýndan feyz alýp daldýðýn yeter
’Belâ’ dedim birkez bezm-i ervâha
Ýsyânýmýn rengi dönmez günaha
Boyadýn günümü müzmin siyaha
Gözümden beyazý çaldýðýn yeter
Kime tutunayým nedir ki medar
Ayaðýmý yerden kesiyorken dâr
Sabra boyun eðmek nereye kadar
Beni dilsiz köle bildiðin yeter
Sarmalayýp gülü ömürsüz ýþka
Basamak edersin ilâhi aþka
Yine kanar sanma bu defa baþka
Aðyar ellerinde solduðun yeter
’Nusretimle buluþ benim tek ensâr
Ben sana kâfiyim’ dese de O Yâr
Mana maskesiyle tasvir-i nigâr
Sahte sevdalara saldýðýn yeter
Bin yüzlü ihânet, aþka reddiye
Yaldýzlý pakette gerçek hediye
Tebessüm ederek ’öldün sen’ diye
Secdesiz namazý kýldýðýn yeter
Amennâ uyarým O deyince ’kün’
Bir’in parçasýdýr varlýkta yekün
Vuslatý fýsýldar bilinen son gün
Ebede yolcusun ol’duðun yeter
2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.