SEN OLMAYINCA

Ýçinde sen yoksan, dualar yarým.
Yalvardým, yakardým; Dil de sen varsýn.
Ben kendi halinde bir çaðlayaným,
Sel olup akardým, çöl de sen varsýn.

Sen yoksun, tabiat düþtü ne hale!
Þimdi tüm meltemler, derde havale...
Yerinde olsaydým, dört mevsim lâle
Nergis, gül kokardým. Yel de sen varsýn...

Bülbül e hep vebâl yüklüyorum ya,
Derdime Bin naðme ekliyorum ya,
Her bahar açmaný bekliyorum ya;
Gonca dan býkardým, gül de sen varsýn...

Þarkýlar duyguma aciz kalýyor,
Her nota tarifsiz derde salýyor.
Nihavent vurdukça hicaz çalýyor
Sazýmý yakardým, tel de sen varsýn...

Tüm ilim dünyasý döndü `gafil`e,
Sayýlar bir kervan, formül kafile.
Ýþlem Dört, sonuç tek! Böl, çarp nafile...
Topladým, çýkardým; El de sen varsýn...

Sosyal Medyada Paylaşın: