Kaprisinden usandým bitti iþte bu kadar Oysa çok sevdim seni sevdanla yanýyorum Zehir oldu mevsimler hazanla geldi bahar Düþündükçe maziyi eriyip sönüyorum
Uykulara daldýkça rüyamdan çýkmýyorsun Verdiðin ýzdýraptan usanýp býkmýyorsun Her gün bir tafran ile içimi yakýyorsun Zemheri düþlerimde ýslanýp donuyorum
Aðaçlar yeþeriyor tomurcuklar açýyor Yaralanmýþ yüreðim can evinden uçuyor Sitemkâr sözlerinse mýzrak gibi geçiyor Dayanmýyor bu kalbim çökerip kalýyorum
Çekip gitmen yetmiyor kalmasýn ufak izin Bir þey gelmez elimden inan ki çaresizim Yeter artýk zorlama kesilsin dinsin sýzým Seyrettikçe resmini sararýp soluyorum
Sevgi dolu mazimle oyalanýp kalýrken Son kalan sigaramý hüzünle yakýyorum Dört duvar arasýnda aydýnlýðý ararken Dumanlar içindeyim hasretle yanýyorum
Nuh Comba
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuh Comba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.