Biliyorsun Caným yanýyordu Ýçimin patika yollarýnda Ve duvar yazýlarýnda yüreðimin Yokluðuna amansýz Ve dermansýz cümleler dizdim...
Sarhoþtu kalabalýklar Körkütük þarkýlar söyledim Parmak uçlarým kanýyordu Gözlerin bu þehir, bu þehir dudaklarýn En kuytusunda çýkmaz sokaklarýn Sensizdim...
Ah Beyoðlu ! Bir martý çýðlýnda saklýydý sesim Nefesim akþamdan kalma efkardý Yüreðim koca bir elma çekirdeði kadardý Bir balýðýn karnýna düþmüþtüm Buz kesmiþti ayaklarým üþümüþtüm Mevsim ayaz, özlemek Yar’dý...
Ulan zordu sevmek be ! Hiç bir þeye benzemiyordu iþte Bir gülüþte bin anlam taþýyordu Adam ölür gibi yaþýyordu Vakitsiz bir gidiþte...
Zordu sevmek be ! Dilinin ucuna geliyordu Susuyordun... Bir tuhaf oluyordu yüreðin Ne bileyim iþte yüzün kýzarýyor Ellerin titriyordu Susuyordun...
Gözlerine bakýyordu Belli ki duymak istiyordu Elini tutsan sanki kýyamet kopacaktý Dudaklarýndan öpsen tüm þehir üstüne yýkýlacaktý Yol ortasýnda olmazdý ki bu Delikanlý adama yakýþmazdý ki Aðrýna gidiyordu Susuyordun...
Zordu sevmek be ! Kolayýna kaçtýk özlemenin Rüzgar saçlarýna dokunuyordu Aðýr aðýr kayboluyordu gölgen Gözlerim çýplak boynuna deðdi Bir ayyaþ içli bir türkü söyledi Gidiyordun...
-Naber yakýþýklý ateþin var mý? -Boþ ver be abla...Bir bakýþa bir yürek böyle yanar mý?...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Akis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.