İstanbul Bağlar Kendini Adama
Ýstanbulda yýldýzlar yaðmur oldu.
Karanlýk korkutan deðil
Korkudan saklanan bir siyah artýk,
Yýldýzlar güne çeviriyor istanbul kýyýlarýný
Güneþ doðmaya tenezül bile etmiyor, edemiyor
Çünkü o yüreðimi aydýnlatýyor, bende yýldýzlarý.
Ýstanbul’da yüzemiyor artýk deniz kýzlarý.
Haramdan kaçýrýyor güneþ gözlerini
O yüzden yüreðim böyle yaðmur böyle toprak.
Ýstanbul’da gözlerin dalga oldu,
Vurdu tenime usul usul bir þarký söylercesine
Melodisini martýlar dokudu yüreðe
Vapurlarý bir selam oldu selam almayý bilene!
Ýstanbul konuþur yine
Özünü arar duygular tutsak cümlelerde
Bir tren parçalar duygularý
Beðendiðini ayýrýr beðenmediðini biçer ve gider
Ve yine gelir ayný duraða
Baktýðýmda parçalananlarý canlý
Canlýlarý parçalanmýþ görürüm.
Ýstanbul almayý vermekten daha çok sever
Bu yüzden sana ikide bir gel diye nakarat eder
Ýstanbul büyük bir þehir amma
Bende ki bu yürek bir baþýna istanbul eder.
Ýstanbul baðlar kendini adama
Bana göre buda bir aþk
Elbette ki anlayana...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.