babam öyle çok yüksekki ateþin yanýyorsun,, gözlerini açamýyorsun , seni bekliyorum salonda dövünüyorum duvarlarý saate bakýyorum sonra bir daha geçmiyor zaman haber gelmiyor senden, içerde sen öyle öylece yatýyorken çaresizliðin ne olduðunu iliklerime kadar yaþadým ya beni terk edersen korkuyorum sensizliði düþünmek çok acý sarýlýp elini öpememek dizinin dibine oturup konuþamamak sana bilmediklerimi danýþamamak acý seninle karþýlýklý kafe içememek gezememek iki arkadaþ gibi þakalaþýrdýk of babam sensizliðin düþüncesi ne zormuþ sensiz hiçim çaresizim babam aç gözlerini ne olur tut elimi salma sým sýký ah tutabilsen bir umut bir umut arýyorum tekrar bakýyorum saatime onbeþ dakika geçmiþ, doktor çýkýyor odadan omuzumu tutuyor hafif gülüyor bir umut bu rahataladýðým ama hala terettütlerimin olduðu umut
ÝRFAN KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.