GÖNÜL

Gönül neyleyeyim senin elinden,

Eriþilmez göðe ermek istersin,

Konmak istemezsin bahçeye baða,

Daima zirvede durmak istersin.



Kalemin ucunda çýkarsýn burca,

En güzel mýsrayý, atarsýn horca,

Ýster bir derya ol istersen harca,

Gönlünü ummana vermek istersin.



Ateþ gömleðiyle sevdaya koþup,

Elemle yoðrulup çileyle taþýp,

Dertli bülbül gibi gülzare düþüp,

Ateþ çemberine girmek istersin.



Bilirsin bu yolda gam katar katar,

Yaralý gönülde hüzün kan tutar,

Ýlahi bir sevgi cana can katar,

Aþkýný dünyaya sermek istersin.



Hesaba katmazsýn derdi, cefayý,

Sonsuz mu sanýrsýn yýldýzý, ayý,

Sihirli belleyip oktaki yayý,

Doruða düstursuz varmak istersin.



Pýnarýn baþýna serersin postu,

Nice suallerin örtülür üstü,

Âlem-i manada bulduðun dostu,

Ýrfan sofrasýnda görmek istersin.



Hakka el açarsýn seherde erken,

Bir sevgi ararsýn gurbet gezerken,

Ýlham perisine merhaba derken,

Aþký yüreðine sarmak istersin...

Rabia BARIÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: