Gariban Adam

GARÝBAN ADAM
Yapayalnýz gelip, kapýnda duran
Üstü baþý yýrtýk, periþan olan
Diz çöküp önünde, sana yalvaran
O benim o iþte, gariban adam

Acýdan baþýný, taþlara vuran
Evi barký varken, ortada kalan
Evlatlarý için, canýný veren
O benim o iþte, gariban adam

Yersiz yurtsuz olup, açýkta kalan
Zalim dünya fanidir, hepsi yalan
Geçmiþ o yýllarýný, hiçe sayan
O benim o iþte, gariban adam

Dertleri çok onun, çaresi yoktur
Bu yaþantýsýna, gülenler çoktur
Aç kalsada o, midesi hep toktur
O benim o iþte, gariban adam

Nereye gitse o, yolunu bilmez
Periþan haldedir, önünü görmez
Yaþamý deðersiz, bir kere gülmez
O benim o iþte, gariban adam

Kaderine küsmüþ, yalnýz dolaþan
Derdiyle, boðuþup boðuþup duran
Düþündükçe, hep kafasýna vuran
O benim o iþte, gariban adam

Dertleri gitse, çile onu bulmuþ
Zalim felek yine, beline vurmuþ
Çekilmeyecek, dert çileler vermiþ
O benim o iþte, gariban adam

Dert ile çileði, harman eyleyen
Gelip sevdiðinden, aman dileyen
Dert çekerek, inim inim inleyen
O benim o iþte, gariban adam

Felek vurmuþ ona, boynu bükülmüþ
Kimsesi yok onun, ocaðý sönmüþ
Midayet saçlarýn, bembeyaz olmuþ
O benim o iþte, gariban adam
(0182) Kasým 1979
Þair Midayet Kara


Sosyal Medyada Paylaşın: