Gülmez mi narin yüzün padiþah salsa ferman? Eðer gülmeyeceksen de ’gül’ adýn nedendir? Ne bahçe gözündedir, ne dað , ova ne orman. De gülüm vecde karþý bu inadýn nedendir? Bülbül müdür gönlünü kederle tanýþtýran? Aþk uðruna eðilmek yalnýz sana has mýdýr? Rüzgâr mýdýr boynunu göðsüne yanaþtýran? Yoksa bu melûl halin babandan miras mýdýr? Suskunluðu müebbet sürgüne sur mu sandýn? Ýtirafý ihanet, sabrý kusur mu sandýn?
Küçülür alem, derdin büyüdükçe içinde, Yataðýna sýðmayan nehir gibi taþarsýn. Dirilirken tabiat dört mevsimin üçünde. Sen her mevsim ölümün kucaðýnda yaþarsýn. Dostunu el görürsün, gurbet kesilir sýla Alev alev yanarsýn tutuþur deðdiðin yer Sonsuzluk seferinde ömür denen fasýla Tükenir anlamazsýn direnemezsen eðer Hüznün güzel olsa da, bil kederin þýk deðil Baðladýðýn gözünle gördüðün ýþýk deðil...!
Bak üç günlük hayatýn bu dertle bire indi Titrer oldu topraðýn, yaprak garip, dal garip Hangi aþýk aþkýna kavuþup ta sevindi Bilmez misin her seven ayný sona müzdarip Azalýr ganimetin iflas edersin erden Yürek vuslat uðruna cürmü ederken maþa Silkinip kendine gel, kaldýr yüzünü yerden Düþmanýn çöküþünle eylemeden temaþa.... Teselli sandalýndan inersen bile bile Diner mi ýzdýrabýn, tükenir mi bu çile...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
gri gölge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.