AYRILIĞA VARMI CESARET

Yataðýmýn yanýnda
Küçük bir pencere
Gecenin soðunda, yatak da soðuk
Gökyüzü ýþýl ýþýl
Beþ yýldýzlý takým yýldýzý parlýyor
San ki “umutlarýný yitirme” diyerek
Bana gülümsüyor.
Umutsuzluðum çýð gibi büyümekte…
Geçmiþe yolculuk etti yüreðim.
Hayatýmýn baharýný yaþadýðým zamanlara.
Taktýðým duvaðýn kelepçem olduðunu anlasam da
Onun sevgisi kapýlara zincir vururken
Benim merhametim ve yüreðim
Çýkmak istemedi hapisten.
Çýksam da yine gideceðim yer kara zindandý o zamanlar.
Onun için yaþarken,benliðini kaybeden ben
Kalp kýrýklýklarým,yalnýzlýðým,gözyaþlarým.
Benim merhametim ve yüreðim
Gizlenmeliydi dedi.
Yýllar geçti ben, ben olmasam da…
Onur ve gururum ayaklar altýna alýnsa da…
Önemsizdim,deðersizdim.
Dedim ki önemli olan…
Evlatlarýmýn geleceði.
Þimdi karþýmda
Biri kýz biri oðlan, iki genç
Umutlarý var sevgi dolu kalpleri var.
Ela gözlü kýzým der ki;
“Mutlu olmaný istiyorum.”
Bu söz on sekiz yýla bedel midir.
Düþünüyorum da evlatlarým için deðerdir.
Ne sevgim yeterli geldi nede merhametim.
Býçak kemiðe dayandý artýk.
Þimdi ardýna bakmadan ayrýlmak
Ben yorgun ve bitkin
Cesaretim olsa da korkuyorum.
Mutluluk benim de kapýmý çalacak mý bilmiyorum.
Güneþ doðmak üzere
Aydýnlýk oluyor her yer
Ezan sesi yüreðimi ferahlatýr.
Rabbim sen duy sesimi
Evlatlarýmdan ayýrma beni.
Bana aydýnlýk, hayýrlý yollar ver.


01.02.2011
MALATYA
HATÝCE ÇAM

Sosyal Medyada Paylaşın: