Ruhum İhtiyar Çocuğum
Eskimiþ bir ben duruyor karþýmda.
Yýpranmýþ,kullanýlmýþ,paslý bir yüz var aynamda.
Yýllarý yollarý ve yaþlarý çift dikiþ geçmiþ biçare yüreðimle;
beynimin çýðlýklarý beliriyor gözlerimde.
Kelimelerim, tozlanmýþ kitaplar arasýnda anlaþýlmayý bekliyor.
Dünde,bugünde ve yarýnýnda karanlýðý kucaklayan kalbim umutlarýný ýsýtmaya çalýþýyor bir mum ýþýðýyla.
Bir bebeðin gülümsemesine tutunuyor nefesim.
Geçmiþin izlerini temizlemek isterken karalayan hafýzam mýsýr püskülü edasýyla karma karýþýk çýkýyor tekrar karþýma.
Hata üstüne hata, hak etmeyene vefa, beþ para etmeyene can oluyor feda...
Ýhtiyar bir çocuk ruhum...
Emeklemeyi yeni öðrenmiþken maratonun ortasýnda kalan,
daha masallarý duymadan hayal kýrýklýklarýnda boðulan yamalý parça.
Ne terk ediliþler uslandýrýyor deli gönlümü ne aldanýþlar kendine getiriyor.
Ýnanýyor,güveniyor sorgusuzca,seviyor pervasýzca.
Kim yada ne bilmeden...
Ýnsan kýlýðýnda dolaþan herkese açýyor kapýlarýný gönül.
Çelme takýlýyor,düþüyor,aldatýlýyor hatta oyuncak ediliyor üç kuruþluk ellerde yinede akýllanmadan kalkýyor ve devam ediyor
insan bulabilme umuduyla.
22.12.2009 00:14
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.