Adını Vermek İstemeyen Şiir

Ýsimlerimizin yan yana diziliþi aþký çaðrýþtýrýrdý.
Gözlerimiz birbirine dokunduðunda
Yüreklerimiz buram buram aþk kokardý
Ben adýný tekrarlardým içimden
Beþ harf, iki hece, hece..
Bilmezdim kaç kelime ile tarif edilebilirdin sen,
Karýþtýrdým, sayýsýný unuttuðum her gece..
Ve sen gittin aklýmdan, git-tin
Harf harf,
Hece hece..
Sonra oyunlar oynamaya baþladýk,
Birbirimizi görüp, tanýmamazlýktan geldiðimiz,
Her sokak baþýnda..
Anlamlar yükledik her sarf ettiðimiz,
Sýradan kelimeye..
Ben, günaydýn derdim
Ben daha çok seviyorum, diye karþýlýk verirdin sen
Ve biz, o güzelim masum sözcüklere,
Olmasýný istediðimiz anlamlarý yükledikçe kýrýldýlar,
Anlamsýzlaþtýlar
Ben seni sevecektim, seni beni, hep,
Mutlu olacaktýk
Saçma bir hikaye uydurmuþtuk iþte kendimizce..
Sonra gözlerimiz buðulaþtý
Ýlk þiir denemeleri gibi
Her þey çok mükemmel olmalýydý
Bütün mýsralar kafiyeli
Heceler eþit sayýlmalýydý
Sen
Ben
Sen
Ben
Tekrarladýk hiç durmadan,
Bir sen
Bir ben..


Bilal YAVER
Sosyal Medyada Paylaşın: