KAPI KAPANDI

Öyle aðladý ki yüreðim
hançer saplandý sanki
kara bulutlar etrafýmý sardý
korkuyorum.
Ya yine yok olursa her þey diye.
Bir ben birde yalnýzlýk bana çare.
Senden gayrý kurtulmak zor
bu yaðmurlu akþamlarda.
Kapalý kapýlar ardýnda sessizce
sevda kokan þu amansýz yüreðim
efkarlý.
Bazen gurur bile
ölümün eþiðine getiriyor yüreði.
Susmak mý ? gerekiyor bazen bilmiyorum
evet aslýnda.
Susmak,
düþünmek,
ve....
dinlemek gerekiyor
bazýþeyleri anlayabilmek için.
Ulaþýlmasý zor sevdalar benim peþimde
kaybolan bu benliðim
her defasýnda hýçkýrýklý.
Sanki, sanki karþýmdaki haz alýyormuþ gibi mutlu.
Neden hep ben efkarlýyým, yaralýyým neden.
Zanlý karþýmda dururken
ben susuyorum.
Susmakla kendime ve ona ceza veriyorum.
Ama.... anlýyor mu onu dahi bilmiyorum.
Suskunum,
sessiz vede;
karanlýk düþlerdeyim.
Ýmzamý attým bitti bu macera.
O kayboldu ben yok oldum.
Kapýlar kapandý hayaller mazi oldu.
Sonsuzluðun acýsýný içime çekerek
Gidiyorum uzaklara.
Eðer bir gün dönüp gelirse bana
Ben olmayacaðým bu sýðmayan deryalarda.
Kapý kapandý ve bitti her þey.
Sessiz kuytularda aðlayan gözlerim...

14/05/2011
23:30/cuma
yazan: þebnem örs
Sosyal Medyada Paylaşın: