huzursuz saatlere atýlmýþ oklarýn ucunda
esmeyen rüzgarlarla daðýlmýþ düþünceler
bilinmeyen
rakýmsýz daðlara dalan diplerin
en dibinde
yol arýyor söz
þikayetin þaibeli öfkesinde
ve akýyor acý
elleri kanatan kalemlerde
lakin
yine yok
hiçbir þeyin
çaresi
ne zaman biter ki
bu sancý
mümkünse
ak karlara düþüp
üþüsün düðüm düðüm
imkansýzlýklarýn karasý
kalkýnca manisi ortadan
baþýboþ her dileðin
kefareti ödenmeyen oluþlarda
can bulsun ürkek uçuþlarý
bütün serçelerin
arýtýp da cesareti
solgunluðundan nedametin
ah! ne bu böyle
günahlarým mý
kývranan huzurunda tanrýnýn
eðmiþken yürek boynunu secdede
her þey mümkün
ve her aynada biraz sen
sessiz aksimde
hayasýzca yansýyan
her sözde
senden biraz yalan
ki ne kadar sensen
her þeyde
biraz da ben
kendimce
atilla güler