Sahipsiz Değil Düşlerim

Baþýmýn kývrýmlarýnda diyemediklerim vardý oysa sana
susturarak nasýl kýydýn söleyeceklerimi sana
susturma beni ki, konuþtuðunda öksüz kalmasýn sesin
Olmuyor sevgili böyle olmuyor
giden zaman bir daha geri gelmiyor…

Sen susunca unutuyorum söyleyeceklerimi
ne baþýný hatýrlýyorum ne de sonunu
yok noktasý, virgülü kayýp
duyan yok sesim bana dönüyor…

Susmak, bir daða týrmanmak zirveye çýkmadan ölmek gibi
susmak, karþýndakini dolaþtýrmak içinde
susmak, yalnýzlýkta hayalsiz kalmak gibi
susarak yaþamak bir sevdayý, Azrail’e selem vermek gibi!

Hayatýn aðýr düþmüþ yanýna esir olmuþ insanlar vardýr hani
gözleri sunulmuþ güzellikleri görmeyen ayaklarýna mecal yürümeyen
ben onlardan deðilim
pekiyi yaþadýklarýma ne demeli
yaþam çekip giderken benden
yaþamak zorunluluðum mu var, neden peki?

Hayallerim yaþayamayacaðým kadar uzakta bensiz yaþlanan
ben, hayata yenilmiþ kahraman…

Sorumluluklarým bitti yaþama
ekmeðim tükenmek üzere aþým da
küçük umutlarým vardý serim de oysa
bir sevgili gözleri yeþil mesela.
kalbimdeki sevgiyi paylaþmak gibi
onunla paylaþmaktý her þeyi
uyurken üstünü örtmek onunla uyanmak gibi
orada her þey huzurlu acýlar bitmiþ gibi.

Orada bir dünya kendim kurduðum
sen, yýldýzlardan parlak güneþten sýcak
sensin orada en büyük zenginliðim
hayat orada, nefesin tükenirken nefes almak gibi
gözlerine yansýyan mutluluðu görmek sevinci
ve keder uzaklarda harabe þehir
dar vakitlere sýðmaz sevgi o uzak yerde
doyasýya hesaplanmayan sevgi idi umudum

Ýþte bunlardý sana diyemediklerim
Belki de hiç diyemeyeceklerim, sustuklarým
Ama sen susunca her þey acý oluyor!

Sahipsiz deðil düþlerim, gözlerimde sen
sen içimden geçenleri sesime verdirmeyen
ben, susturulmayý hak etmedim sevgili
ve çözdüm hayatýn þifresini
yaþamda her þey bir arada olmuyor
yarýmlarla yetinmeyi bilmezsen, hiçbir þey tam olmuyor!

Hafize Hanaylý.



Sosyal Medyada Paylaşın: