Kazarken mezarýný Ona biri yaklaþtý. Sordu; Kim ölmüþ? ... -Benim mezarým...dedi -Ölmeden mezar kazmak Nerde görülmüþ.? Deyince gülümsedi... -Soru mu bu,sorulur Ele kazdýrýrlar da bir Günahsýza yük olur... Ve o zaman belki de,boyumun, Ölçüsünü unutur... Geniþ kazar,dar kazar... Yorulunca da kýzar. Ýnanýlmaz kimseye.. Þöyle dursun hak vermek Adam dinlemeden gitti gerisini... Düþündü giderken,dedi Boþver Allah’ýn serserisini.
(16.01.1957) Sosyal Medyada Paylaşın:
feyzi kanra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.