Hocanýn talebesi, öyle bir hatimdir ki, Mussolini halt etmiþ, Hitler’i bile geçti. Bu ne hiddet bu hikmet, bu nasýl bir þans, kýsmet, Þüpheli bir durum ki, Bu millet gene seçti.
Sermayen ak bil’ dendi, altý ok la aklandýn, Baykal’ýn sayesinde, dört duvardan kurtardýn, Saf altýn’la boyansan, ampulle de parlatsan, Özü has sarraf’lardan, asla kurtulamazsýn.
Gezdiðim caddelerde, çarþaflýlar çoðaldý, Gördüm daireleri, senfoni gene ayný, Uðruna irtica da, kutlamalar yapýldý, Bir paket makarnaya, halk muhtaç býrakýldý.
Er-doðan diyorlar ya, keþke doðmaz olaydýn, Emekçinin elinden, haklarýný da aldýn, Gelecekten bir ümit, geçmiþe yanar bu halk, Sanki memleket ala, bizi de bölecektin.
Bektaþ der yüreðimin, ben sesini söylerim, Umut ektim þafaða, yarýným da beklerim, Yýkýlacak bu devran, uzun sürmez nafile, Bir ton dur her bir yumruk, ben halkýmý bilirim.
Bekir Yavuz 11.Mart.2008.Salý. Beyoðlu. Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bekir yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.