O açmýþtý gönül penceremi sevgiye
Tahta sýralarýn üstünde
On üçünde,
Elli kuruþtu sevgiliye mektuplar,
Leylâ diye baþlardý tüm baþlýklar,
Bütün kâðýtlarým pembe,
Kalem titrerdi ellerimde
Hele dizlerim
Onu her düþündüðümde...
O açmýþtý gönül penceremi sevgiye
Ýlham yelleri eserken,
Divandan seslenirdim kendisine
Bazen caným, bazen cananým derdim
Kendimden geçerdim,
Mihribaným, maþukam
Dildarým, dilrubam derdim de
Baðdat’ý sorarlardý bana...
O açmýþtý gönül penceremi sevgiye
Þairler diyarýna gidende,
Geceleri can ürperende
Seline kapýlýrdým duygularýn
Yelkenlerim þiþende,
Kurban olduðum yeller
Açýn bir kez daha açýn
Gönül penceremi,
Açýn pas tutmuþ rezeleri,
Yaþayamayacaðým inanýn
Umut yüklü geceleri...
H.Ýbrahim SAKARYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.