Yaðmurun altýnda ýslanan çocuk,
Elleri çamurlu, gözleri boncuk.
Anasýný kaybettiði tenhâda;
Gece, gündüz aðlýyor bu yavrucuk !
Lambalar güneþi, sokak odasý !
Bu mu artýk yeni vicdan modasý ?
Sýrýlsýklam bakar daim gözleri,
Titrek lambadýr gayrý tek sobasý !
Hor görmek mi insanlarýn sanatý ?
Zehretmeyin onlara bu hayatý !
Deðil Zeytin, Peynir, pahalý Þeker;
Ekmek kýrýntýsý ona kahvaltý !
Aç varken tok gezmek deðil insanca !
Malý Allah için muhtaca harca !
Cebi yok unutma beyaz kefenin !
Yaþat ki yaþa, yuvanda mutluca !
Bir çocuk ki yaþý soðuktan donan,
Bir garip ki baþý her yerde yanan,
Doðuþtan þüphesiz ölüme kadar;
Bir insan ki dert aðacýna konan !
Sýzlasýn yürekler, silsinler buðu.
Gönlünse yardýmda narin bir kuðu.
Sabah, öðle, akþam býkmadan asla;
Bakar hep umutla sokak çocuðu !
Serhat Ertaþ
( Þiirden Adam )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.