Nefes alýþlarým palavra sýkýyor Yaþadým mý bilmem senden önce hiç Ölüm sunuyorsa yanýbaþýn Beenn Razýyým Yanýndalýða Yaþamaktan bezdim Kollarýný aç Ölmeye geldim
Kusuþum içimdekileri Üþütmüþlüðümden deðil Derdim baþka benim Hayat palavra Yaþamaya deðer sen vardýn bir Ki þimdi ben Sensiz Tükendim Sana Kendimi Gömmeye geldim
Güneþiydim karatýlarýnýn Isýtýrdým… Þimdiyse Yorulmuþ bacaklarým Bir dermansýzlýk var ruhumda Iþýklarýmýn bir anlamý yok Ýpil ipil sancaklarda Yanan sendim Aydýnlanmayý beklesede tüm yýldýzlar Ben ayazýnla Sönmeye geldim
Gecenin ayazýna býraktým ruhumu Yattým uyumadým daha Kabustu bundan önceki tüm gördüklerim Ýçimde ürpertiler Yaný sýra özlemlerim Sana doðru Koþar adým Tüm geç kalmýþlýklarým yanýmda Diz çökmüþ önünde hayallerim Ve… …Kabul görürse kimsesizliðim Yalýnayak Bir ben Bizzat kendim… Son bir düþü seninle Görmeye geldim…
Özlem UZUNLAR Alanya/ ikibindokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Uzunlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.