GÜLME
gülme ki,yüreðim kaynýyor gülüþünle
yaðmurlarý olsun gözlerinin akan yaþlar
bil ki sevmiþ gibisin sende yüreðinle beni
sensiz haykýrýþlarýma saklanan dillerimi
sensiz tutuþlarýmda boþ kalan ellerimi
görme, görme ki gözlerinin delisi olur yüreðim
bir savaþtýr yaþadýklarým barýþý sende olan
vaveylalar gizlidir halbu ki düþlerinde
ne kadar sevsem de sevmeyeceksin bilirim
sana beni getiren yollarý kapatýyorsun
o þehla bakýþlý gözlerini saklýyorsun
günlerime zehir olacak geceleri bilirim
gelmez misin ömür boyu çaðýrsamda seni
varsayalým delisiyim düþlerinin düþkünüyüm
seni görünce neden daðlanýr yüreciðim
neden gidince kararýr tüm kainat
ya sensiz geçen günlere ne demeli
ya da günlerimi sensiz geçiren yüreðime
Haykýrmalýmýyým ah ederek vah ederek
gülme ki,dünyam kararmasýn benim
her gülüþün benim ölüþüm demek
her geliþin aþký yeniden tarifim demek
gönlümün zift tutmuþ köþeleri akmasýn
sana gülüþünle güneþ bile bakmasýn
savurma saçlarýný alev alev kýzýllýðýyla
pervasýz olma öylece nazende gezerken
inleyen gönlümü yol eylersin kendince
haberin olmaz,ayaklarýn duymaz sesimi
gülme ki, sensizlik kaplamasýn yüreðimi
ya bana gülme ya beni anla olur mu
bir sevda çaðlýyor her gülüþünde senin
daðlarý titretiyor ýþýðý billuri tenin
savrulayým yeniden seninle çöllere
karýþayým kumlara sen beni ara
sarhoþ olayým kýzgýnlýðýyla güneþin
sevda sevda çiðne gölgemi bulursan kendini
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim ERZURUMLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.