Ne annesi var nede bir ailesi geceler parkta uyuklar gündüz iki dilim ekmek için ayakabý boyar okul ona hasret o okula hasret kitalar hiç tanýmaz resimler aðlar türkülerle yaþar çocuk oturmuþ sahilde kuma ,küçük ayaklarýný sokmuþ denizin içine henüz dokuz yaþýnda bakýyor küçücük gözleri ufka , pantolonu yýrtýk gömleði kirli elleri diken yýrtýðý, avucunda böðürtleðen yaný baþýndada siðarasý çekiyor ara sýra siðaranýn dumanýný o taze çiðerine arnýndan boþalýyor ter ter deðil sanki yaðmur sap sarý teni kan kusuyor çocuk duydum ki verem olmuþ yüreði aðlayan çocuk ÝRFAN KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.