Yetti de arttý bile bir pantolon, bir gömlek; Özentili olup da kýrmadým çanak çömlek... Yarýþmadým kimseyle gezmede ve tozmada; Karýþmadým kimseye yaðmurda ve doluda...
Geldi de geçti bile zamaný has hâllerin; Batsa da pek acýtmaz dikeni pak güllerin... Coþmadým hiç kimseyle ulu orta keyifle; Koþmadým hiç kimseye çýkarýma teklifle...
Çaldý da kaçtý bile þu gönlümü bir güzel; Senelerin adý var, düþmez dilimden: ‘Tez gel!’... Dertleþmedim kimseyle yalnýz gecelerimi; Sertleþmedim kimseye, yuttum hecelerimi...
Kandý da yandý bile deli divane gönlüm; Bir yahþinin uðruna hüzünle geçti ömrüm... Düþmedim hiç kimseyle gereksiz çeliþkiye; Küsmedim hiç kimseye, düþündüm biteviye...
11.08.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eğitimci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.