(1)
Korkma benden!
Korkma! aþkýmdan
Yaralarýný sarmaya, seni anlamaya geldim
Kelime kelime, cümle cümle, nokta nokta
Seni okumaya geldim.
Benim aþk kitabým ol!
Okuyayým sabahlara kadar bin defa, milyon defa
Seni satýr satýr ezberleyeyim,
Her okuduðumda sayfalarýný gözyaþýmla ýslatayým
Yani dudaklarýný, saçlarýný, ellerini
Yaralý ve susuz kalbine sýzsýn gözyaþlarým
Bir tülbent gibi sarayým yaralarýna ruhumu
Merhem olayým, sür! ellerinle beni göremediðim yaralarýna.
Dermanýn olayým, derdinin içinde dermanýn.
Virane gönlünde papatyalar açacak, gelincikler açacak
Ve dudaklarýnda, yanaklarýnda koklayacaðým taçlarýný
Çiðdem toplar gibi toplayacaðým sarý saçlarýný.
Gelincik dudaklým, papatya saçlým!
Korkmadan sev beni, korkma! sessizliðimden
ve sensizliðimden Ýliklerine kadar hisset bu adamý, hisset!
Dudaklarýný kýzarmýþ demir gibi bas! ruhuma
Aþkýnýn izi kalsýn kalbimde
Bir tuðra gibi; ama aþkýnýn tuðrasý
Olsun!
(2)
Kalbine vurulan hançerleri çýkarýp
Onlarýn açtýðý yere gülfidaný dikeceðim,
Aþk tohumu ekeceðim
Yeþil gözlerinden seyredeceðim
yeþermelerini, filizlenmelerini
Kokularýný boynunda, saçýnda duyacaðým her gece
Seni etimle, kemiðimle ve ruhumla sevmeye geldim
Koþulsuz þartsýz sevmeye, kollarýnda seninle gülmeye geldim
Yeniden dirilmek için sende ölmeye geldim ölmeye
Seni benden daha iyi anlýyorum; kendimi seninle çözüyorum
Ve çözülüyorum; un ufak oluyorum kollarýnda
Üfürsen toz gibi uçacaðým bir boþluða sanki
Aþkýndan bir zerreyim,
Sevdanla çaðlayan bir dereyim
Susmam artýk dört mevsim susmam, geçtiðim daðlara,
Geçtiðim baðlara seni haykýrýrým.
Gökyüzünün kulaklarýný saðýr ederim
,,Seni seviyorum seni’’ diyerek.
Ancak dudaklarýn susturur dilimi; yoksa susmam
Vallahi susmaaam!
Bir elini deðil; hatta iki elini kapatsan aðzýma
Yine susmam!
Susmamý istiyorsan öp beni öp!
Gözlerini mýhlayarak gözbebeklerime
Öööööööööööööööööööööööööööööööööp beni!
(3)
Huzur limaný arýyorsan, iþte karþýndayým
Kýr dümeni bana kýr!
Kalbinin demirlerini at! kalbime
Aþk deryamda seyret yakamozlarý; gökteki yýldýzlarý
Kuma dönüþen gözyaþlarýmda yak! ateþini
Sahilimde seyret batan kýzýl güneþini
Her ânýmda, canýmda; ölene kadar yanýmda ol!
Korkma öldürmem seni; ölen öldüremez
Çünkü ben elinde, kucaðýnda ölü bir cesedim
Aþkýnýn sûr üfürmesini bekliyorum
Artýk üfür ve dirilt! beni nefesinle
Çýrýlçýplak ve kalbim boþ, sana koþacaðým sana
Amel defterimi melekler açtýðýnda
Sana olan aþkýmý, sana yazdýðým þiirlerimi
Bulacaklar ve bana seni soracaklar
Kim bu Leylâ, kim? Ölümlü olduðum halde ölümsüz aþkla sevdiðim
Bir beþerdir
Ya Rabbi!
Soner Çaðatay 6 Mayýs 2011 / Eskiþehir
Þiirime sesi ve yorumuyla renk katan Serpil Celebi & Mehmet Çalýþkan’a teþekkür ederim.