Doðumun; Hayatýn bitmeye baþladýðý an olduðunu, Aradaki bölümlerin; Ölümden çalýnan zamanlar olduðunu öðrendim. Zamaný öðrendim zamansýzlýkta, Yarýþtým onunla... Zamanla yarýþýlacaðýný, Zamanla barýþýlacaðýný, Zamanla öðrendim... Sevmeyi öðrendim zamanda, Sonra güvenmeyi Sevginin ardýna saklanmadan...
Sonra da, Güvenin sevgiden daha kalýcý olduðunu, Sevginin; Güvenin saðlam zemini üzerine kurulduðunu öðrendim. Zamanýn yýllarýmý çalmasýna öfkelenmemeyi öðrendim Güvenin sýcaklýðýnda sevgiyle gülümseyerek...
Bundandýr ki; Kavgalarýmý sürdürürken dahi Severken sevilmenin güvenciyle Kendi kendimle barýþ içinde olmayý öðrendim
Öðrenmeyi öðrendim ki; Hayatýn benden çalmýþ/esirgemiþ olduðu mutluluðu Yüzümdeki bir tebessümde toplayabileyim diye, Sabýrsýzlýðýn kucaðýnda sabrý öðrendim... Ve, en önemlisi de Yüreðimden taþan canhýraþ çýðlýklar arasýnda Susmayý öðrendim.
…………………. S.S.D …………………….
Sosyal Medyada Paylaşın:
Misy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.