Bir noktaydý baþlangýcým, Týpký; evren gibi. Evrenin sýrrý gibi, Sonsuzluða ulaþmak,. Nokta noktalarla tamamlanmaktý arzum.
Bir damla suydu noktam Ve bir deniz….
Baþka bir noktayla buluþup, Bir doðruya ulaþtýk, Kollarýmýzla uzanarak… Artýk sayýsýz doðrular , Geçmez oldu noktamýzdan. Bir doðru vardý sadece, Bir kolumuz boþta….
Kollarýmýz kopmasýn , Daha sýký kenetlenelim diye , Bir noktacýk daha oluþturduk, Bir üçgendik bundan böyle, Çatýmýzdý üçgen.
Kollarýmýz uzandý, Küçük noktaya. Noktacýðýmýzýn görevi büyüktü; Týpký bizim gibi, Bir köþeyi de o tuttu.
Küçük nokta büyüdü… Sýkýldý üçgen olmaktan; Kare olmaktý dileði. Tek arzumuz mutluluðu… Karemiz þenlendi. Dönüþtük yuvaya.
Ayrýlmaz bir karenin ; Dört köþesinde dururuz. Tek baþýna köþeyi tutmuþ, Uzanan kollarýmýz birbirine tutuþmuþ. Ýçimizde ne varsa karenin içindedir. Milim sapma yapmayýz, Yerimiz bellidir. Noktalarýmýz ayrý olsada, Doðrularýmýz aynýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SEMAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.