Domuz
Karýsýný iþten iþe gönderir,
Evlatýna çalýþ diye yön verir,
Azgýn nefis gözünü para pul bürür,
Aldý paralarý doymuyor domuz.
Dünya düzeninde para ön plan,
Domuz der paradan baþkasý yalan,
Para ile nefsin esiri olan,
Alýr paralarý doymuyor domuz.
Domuz sana boþ yere domuz demedim,
Az insan ol sen kendine gel dedim,
Böyle domuzlara benim feryadým,
Yiyor yiyor gözü doymuyor domuz.
Domuzun aklýna gelmiyor ölüm,
Bilmez ki efsane dünya çok zalim,
Unutmuþ tanrýyý demez ben kulum,
Harun garýn olmuþ doymuyor domuz.
Domuz öküz deðilki vereyim saman,
Tapmýþ kör nefsine dinlemez aman,
Bedava beleþe bayýlýr hemen,
Ýnsanca adaba uymuyor domuz.
Domuz seni asmayýnca ölmezsin,
Bir gün olsun hiç imana gelmezsin,
Ýnsanca insanlýk dersi almazsýn,
Aç gözlü bir türlü doymuyor domuz.
Hanýmý isyankar çocuðu isyankar,
Domuz yiyor yiyor ediyor inkar,
Ýstersen sahibin Veysel’i bir gör,
Beni sahibinden saymýyor domuz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.