Sadece kendim depresyondayým sanýyordum,
Gereksiz yere düþünüp kendime üzülüyordum,
Oysa depresyon benim yaþadýðýmdan aðýrmýþ,
Neredeyse benden baþka herkes yaþýyormuþ…
‘Depresyonda mýyým gerçekten?’, diye sordum,
Þapkamý çýkartýp önümdeki masaya koydum,
Gözüme hoþ gözükmedi, kaldýrýp camdan attým,
Sonra yerime oturup bu garip halime yandým…
Herkes depresyondaysa yazýk dünyanýn haline,
Dünyaya gelmiþiz, bizdeki bu gariplikler niye?
Mutlu olmanýn yollarýný aramak varken bizler,
Kötüye razý oluyoruz, nerede kaldý güzellikler…?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.