Lakabýmý deli, divâne koysan
Ýleride benden, aþkýmdan doysan
Züleyhâ misâli, nefsine uysan
Yine de severim, seni gönülden
Adýmý unutsan, yâdýmý silsen
Karþýma bir cellât, gibi dikilsen
Dilim dilim edip kalbimi dilsen
Yine de severim, seni gönülden
Sapsarý saçlarýn, açmýþ çiðdemdir
Derme zamanýysa, iþte bu demdir
Bilsem ki bu aþkýn, sonu elemdir
Yine de severim, seni gönülden
Yusuf gibi düþsem, bir gün zindâna
Sürgün etsen beni, þehr-i Kenân’a
Boynumu vurdursan, bir Firavun’a
Yine de severim, seni gönülden
Aþkýn sýrrý bende, kimseye vermem
Senden baþka çiçek, vallahî dermem
Dünyada ben sensiz, huzura ermem
Yine de severim, seni gönülden
Beni þarap kesmez, kýrdým kadehi
Aþk þarabý getir! Tam bir sürahi
Aðzýma koymasan, bir damla dahi
Yine de severim, seni gönülden
Soner Çaðatay 9 Mayýs 2011 / Eskiþehir