Yine gidiyorsun iþte, Gökyüzümde býrakýyorsun ellerinin avuç içlerini. Bu emsâlsiz gidiþin,bir tek beni terk ediyor; Üsküdar hâlâ her sabah bulutlu ve de dalgalý denizi,ayaklarýnýn altýndan kayan bu ilkbaharda. Ortaköy,bu sabah da geç kalktý,tenhada tecavüzlerden.
Ilýk bir gecede bulmuþtum seni; Yedi düven karýþmýþtý saçlarýna, Her birine Lemurya tozlarý bulaþmýþ Ve efsanesi kadar gerçekti,senin kumral vatanýnda. Tek tek ayýkladým bir gece, Hâlâ tarýyor musun,kýrýklarýna dokunmadan?
Önce; Bulutlarýn saðanaklara yol açtýðý Üsküdar meydanlarýnda öldürdüm gençliðimi. Bulvarlara bulandý ayak izlerim, Bir tanesinde bile rastlamadýn yorgunluðuma.
Sonrasýnda; Yavaþ yavaþ kaçýrdýn gözlerini, Yüzünde daimi bir tebessüm. Anlýyordum,gizlice öldürüyordun bu defa; Sapladýðýn kurþuna bile çaktýrmadan.
19.12.10 / Ortaköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülçin Eylül Özüşanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.