Bir sevdayla birlikte olamamak, en acýsýda bir yalnýzlýðý emzirmek geceler boyu, hep aðladýkça doymak bilmeyen susmak bilmeyen bir yalnýzlýðý, yoruldukça yorulursun yýllar yýllarýn üstüne yýkýldýkça, uykusuz geçen geceler birbirine eklendikçe, büyüyordu yalnýzlýk küçüldükçe sen, büyümeye durmuþ yalnýzlýk kanýný emiyordu haykýramýyordun, çýðlýk atamýyordun, sesin kýsýldýkça daha kýsýlýyor, nefesin ciðerlerinde daralýyor, sesinde susarken daðlarýn derin sessizliðinde, gözbebeklerinde küçülüyordu yaþamýn solðun çocuklarý umutlar, mavi gökyüzü kapatýyordu ufkunu gözlerine, gözlerin her sabah uyandýðýnda hüzün çiselerdi yüreðine göçebe sevdalarýn ardýndan....
02/111990/Draðos/Kartal/ÝST.((((Metin GÜRSOY)))) Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.