Ceddi kurbanlýk olan Ýsmail’in soyundan
Abdülmuttalip dede, Fatýma’dýr ninesi,
Kureyiþ Kabilesi Haþimiler boyundan
Baba Abdullah dahi kurbanlýk niþanesi.
Beni Zühre boyundan Vehb’in kýzý Âmine
Bilir miydin evladýn dünyayý nur eylesin
Muhammet’in ninesi hem Berre anneanne
Rabbimin kelamýný bize bir bir söylesin.
Abdullah’la Âmine birbirine yar idi
Nübüvvet nuru vardý Abdullah’ýn alnýnda
Ana karnýnda can var, eþler berhudar idi
Mutluluktan uçardý Amine’nin yanýnda.
Ticaretten dönerken iki ay doðuma var
Görmedi nur yüzünü biricik evladýnýn
Abdullah vefat etti, Rabbi var yetime yar
Yesrip’te defnedildi yurduna Neccarinin.
Mekke’de cehaletin karanlýðý örtülü
Kýzlar utanç timsali, gömülür diri diri,
Fetret devri bitmeli nerde zamanýn gülü
Beþ yüz yetmiþ bir yýlý doðdu cihan rehberi.
Bu günün niþanesi Kisranýn saraylarý
Yýkýlmýþtý yerle bir yirmi Nisan gecesi,
Sönmüþtü Mecusi’nin bin yýllýk çýraðlarý
Nura tebdil olacak cehalet bilmecesi.
Nübüvvet
Züeyb kýzý Halime Sütannesi emzirdi
Sütbabasý Haris’e bolluk bereket geldi
Sütkardeþi Þeyma’ysa Onda haller sezerdi
Dört yaþýnda Âmine aldý gönlü þeneldi.
Medine’ye götürdü dayýlarýn yanýna
Hem tanýþýp görüþsün sýlayý rahm eylesin
Bir ay sonra dönüþte vade yetti canýna
Vefat etti Amine Ebva köyde neylesin.
Altý yaþta Muhammet hem yetim hem öksüzdü
Boynu bükük bir halde Mekke’ye geri döndü
Abdülmuttalip dede þefkatle O’nu süzdü
Ýki yýl mutlu geçti torunuyla övündü.
Dede yaþlandý hasta, çaðýrdý oðullarý
Hepsiyle birer birer müþavere eyledi
Kim bakacak yetime nasýl olur halleri?
Ebu Talib’e verdi, Ali’ye eþ peyledi.
Amcasý Ebu Talip ticarete götürdü
Kervanlarla birlikte gitti Þam civarýna,
Bir bulut gölge eder Rahip Bahira gördü
Dedi gelecek Resul budur cihar yarýna.
Gençliði çok güzeldi, doðruluk önderiydi
Kelamý kibar idi asla etmezdi yemin.
Sevgi saygý ondaydý, hatalardan beriydi
Mekkeliler derlerdi Muhammedinül Emin,
Yirmi beþinde iken Hatice’yle evlendi
Yirmi beþ yýl þenlendi bu mübarek yuvasý
Mekke’deki günlerde Nur Daðý’na yöneldi
Hira Maðarasýnda baþlar kutlu davasý.
Cebrail geldi bir gün altý yüz on yýlýnda
Nübüvvetin nuruyla oku dedi kuluna
Halindeki ürperti, yanaðýnýn alýnda
Resullük muþtulandý, yürür Hakk’ýn yoluna.
Hicret:
Kâbe putlarla dolu, ortak koþarlar Rabbe
Þarapla kumar gýrla, insanlýkta rezalet,
Hak Resulüm ben diyor, geçmiþe edin tövbe
Müslümanlar kardeþtir, Ýslam’dadýr fazilet.
Lâ ilahe illallah, Allah’ tan baþka yoktur
Görevi teblið edip putlardan ayýrýyor,
Eþsiz benzersiz Süphan, yaratan ancak Hak’týr
Birliðe davet ile Ýslam’a çaðýrýyor.
Ýlk Müslüman Hatice, iman ile müþerref
Ýkinci Ebubekir Sýddýklardan bir kardeþ,
Üçüncüsü Ali’dir ilmin kapýsý þeref
Dördüncüsü Zeyd olur, bilki evlada özdeþ.
Ebu Cehil baþtadýr, cehalet çok azdýrdý
Öz amca Ebu Lehep, bin bir cefa ettiler,
Müþrikler birleþerek katli ferman yazdýrdý
Dostu Ebubekir’le Sevr Daðý’na gittiler.
Kâfirler düþtü peþe, arýyor daðý taþý
Örümcek að örerek kapatýr maðarayý,
Can dostu Ebubekr’in akarken gözü yaþý
Altý yüz yirmi iki, “Hicret” sardý yarayý.
Hicret takvim olmuþtur söylenirken dillerde
Hicretten bir yýl sonra, Hicretten üç yýl önce
Erdem fazilet gülü açmýþtý gönüllerde
Ol Resul ahlakýyla imanla yücelmekte.
Medine Günleri:
Medine’de düðün var, geldi cihanýn nuru
Dillerde kasideler, yürekler sevgi taþar,
Münevver oldu þehir, yükseldikçe onuru
Pervaneler misali ashap Resulle yaþar.
Kuba’da karþýlandý dinin teblið lideri
Ýslam’ ýn ilk mabedi, Mescidi Kuba yapar
On dört gün kaldý burda taþ taþýdý elleri
Ümmetinden farksýzdýr Ýslam’ýn ilk önderi.
Yürüdü büyük alay Medine’nin yoluna
Teflerin ahenginde söyleniyor þiirler
Dizilmiþti ashabý yolun sað ve soluna
Ensarýn sevgisinde nice muhacir erler.
Günlerden Cuma idi vahi geldi burada
Ranuna vadisinde ilk Cumamýz kýlýndý,
Hutbenin coþkusuyla gönül erdi murada
Ýmamým Muhammet’ti Resul, nurlu alýndý.
Ebu Eyyup Ensari evinde konuk etti
Mescidi Nebeviyle O’na bir ev yapýldý,
Öksüz yetim bir erdi ünü dünyaya yetti
Ýslam’da ilk devletin temelleri atýldý.
Ensar Medine halký, göçenler muhacirdir
Herkes bir kardeþ tutup bölüþtü tüm varýný,
Kucaklaþýp sarýlmak, yaratandan ecirdir
Ýman kemalli yaþar, hem bu günü yarýný.
Asrýsaadet baþlar insanlýðýn özünde
Ýslam’ýn nuru ile cennet yaþanýr yerde,
Sevgiler paylaþýlýr kardeþliðin yüzünde
Tüm sorunlar çözüldü çare bulundu derde.
Savaþlarý:
Hicretin sonrasýnda talan edildi mallar
Müþrikler Müslüman’a bin türlü eza etti
Mekkeli kervanlara kesilsin bütün yollar
Mukabele etmeli, sabýr canlara yetti.
Bedir’de üç yüz on üç nefer aldý yerini
Resulün buyruðunda kervanlar bekleniyor
Ebu Süfyan Mekke’ye vermiþti haberini
Müþriklerden bin kiþi savaþa ekleniyor.
Muhammet’in safýndan Hamza, Þeybe ve Ali
Hakladý karþýsýnda keferenin üçünü
Ýki taraf kapýþtý, çetin bir savaþ hali
Ebu Cehil geberdi, Müþrik çekti göçünü.
Zulme uðrayanlara cihat burda farz oldu
Ayetin nüzulüyle Müslümanlar dirildi,
Bir yýl sonra Uhut’a üç bin kefere doldu
Ýki taraf öfkeli, cenk meydaný gerildi.
Altý yüz yirmi beþti, Allah Allah sesleri
Ýnletti yeri gök’ü, Hazreti Hamza þehit
Müþrikler kaçýyordu, kesildi nefesleri
Melekler müdahildi kâinat buna þahit
Okçular yerlerini birer birer terk etti
Zafer kazanýlýrken ganimete koþtular
Müþriklerin bir kolu bu durumu fark etti
Savaþ tekrar kýzýþtý hallerine þaþtýlar.
Can havliyle toplandý gaziler etrafýnda
Yetmiþ þehit verildi Resulün diþi kýrýk
Periþanlýk hâkimdi müþriklerin safýnda
Savaþa son verildi, döndüler buruk buruk.
Ýki yýl sonrasýnda on iki bin savaþan
Medine’ye gelecek, haber alýndý erken
Selmani Farisiydi akýl edip çalýþan
Hendek kazýldý öne, düþman düþsün geçerken
Medine’yi kuþatýp çadýrlarý kurdular
Hendekten geçirtmedi okçular ok attýlar
Bir ay boyu kuþatýp hep orada durdular
Ýslam muzaffer oldu, zaferi yaþattýlar.
Sene altý yüz otuz, Muhammet on bin kiþi
Mekke’yi zapt ettiler, müþrikler hep sývýþtý
Hak geldi batýl yoktur, bitmiþti zulmün iþi
Putlarý bir bir kýrýp, Kâbe’sine kavuþtu.
Ehli Beyti:
Resul yirmi beþinde, Hatice kýrkýndaydý
Zengin olan tahire, erdemine vuruldu,
Ondaki dürüstlüðün an be an farkýndaydý
Ýki gönül bir oldu mutlu yuva kuruldu.
Ýlk doðan oðullarý Kasým’dý nur danesi
Örf gereði Resule Ebul Kasým dediler,
Zeynep ve Rukiye’yle Ümmügülsüm canesi
Fatýma ve Abdullah, sýrasýyla geldiler.
Hicretin öncesinde Hatice vefat etti
Ayný yýl Ebu Talip, periþan oldu hali,
Güvencesi, can dostu peþ peþe çekip gitti
Dediler bu gamlý yýla “hüzün yýlý” ahali.
Hicretin sonrasýnda Sevde ve Aiþe’miz
Nikâhlandý Resulle, þenlendi yuva yine
Hakk’ýn emri hükmünce cümlesi validemiz
Haremine alýndý lüzum ve gereðince.
Cariye Mariya’dan oðlu Ýbrahim oldu
Ehlibeyt hanesini þenliðe gark eyledi
Ýki yaþýnda öldü, o gün güneþ tutuldu
Son güzide oðuldu, dünyayý terk eyledi.
Fatýma nikâhlandý Allah’ýn Arslanýyla
Hasan-Hüseyin oldu ehlibeyt torunlarý
Nesebi devam etti seyit þerif namýyla
Ýslamiyet yüceldi kalmadý sorunlarý.
Ehlibeyt emaneti Hatemül Enbiyanýn
Kuran’ý yaþayarak ehlibeyti sayalým,
Aþkýna mazhar etsin Resulü Kibriya’nýn
Ýslam’ý özümüzde riyasýz yaþayalým.
Veda Haccý:
Asrýsaadet denir Hak Resulün çaðýna
Ayetlerin nuruyla Kuran’ým yaþanýrdý,
Rahmet yaðýyor her an Medine topraðýna
Zulmetten nura çýkan gönüller okþanýrdý.
Bölük bölük Ýslam’a koþuyordu müþrikler
Resulün çevresinde sevgiyle yaþayanlar,
Güllerin kokusunda Tekbir ile teþrikler
Saadeti yaþýyor Ýslam’la tanýþanlar.
Hicretten on yýl sonra hac için yola çýktý
Yirmi beþ Zilkade de kafilenin baþýnda,
Hüccac yüz bini aþtý, binler sel gibi aktý
Mutluluk katresi var Resulün gözyaþýnda.
Umre Haccý yapýldý, Mina’dan Müzdelife
Arife günündeydi Arafat sanki Mahþer,
Tüm yürekler dosdoðru, iman benzer elife
Lebbeyk AllahýmLebbeyk,buyur demekte beþer.
Devesinin üstünde Kâinatýn hatibi:
“Belki bir daha olmam, buluþamam sizlerle
Beni iyi dinleyin!” Veda ediyor gibi
Baþladý hutbesine, göz yaþartan sözlerle.
“Rabbiniz bir tek Allah, Âdem’in çocuklarý
Kimse üstün deðildir, renklere bakmayýnýz,
Soyla öðünmek olmaz, budur insan haklarý
Üstünlük takvadadýr, hiç gönül yýkmayýnýz.”
Emaneti ödeyin, faiz haram olmuþtur
Kaldýrdýðým ilk faiz Amcam Abbas’ýn olur
Kan davasý yok dinde, davalar son bulmuþtur
Ýslam’a uyarsanýz toplum huzuru bulur.
Kadýnlar birer güldür onlarý koklayýnýz
Aile saygýsýyla karþýlýklý anlaþýn,
Emanettir sizlere, kýrmadan saklayýnýz
Hayatýnýz müþterek, beraberce paylaþýn.
Sizden beni sorarlar, siz ne diyeceksiniz?
“Ya Resul! Teblið ettin, bizler þahidiz sana”
Parmaðý havadaydý bir kez görecektiniz
“Buna Þahit ol Ya Rab! Þahit ol Ya Rab buna.
Yüz binler Arafat’ta vakfe duasý yaptý
Yüzler Kâbe’ye dönük, þirkten arýnmýþ canlar
Uzza, Latsýz Menatsýz bir tek Allah’a taptý
Tevhidin kucaðýnda nurla dolan insanlar.
Müzdelife’de vakfe hüccac erdi sabaha
Mübarek bayram günü ulaþýldý Mina’ya,
Kurbanlýklar kesildi takdim oldu Allah’a
Saçlarýný keserek hamdettiler Mevla’ya.
Gönüllerde sürur var Beytullah’a elveda
Resulün arkasýnda yüz binler gözü yaþlý,
Mebrur eylerdi Rabbi, kabul buyurdu Hüda
Döndüler Medine’ye vakarlý, aðýrbaþlý.
Ýki ay sonrasýnda Muhammet hastalandý
Ayþe’nin odasýndan mescide gelemedi,
Ashabýn gözü yaþlý, ashap yüreði yandý
Ebubekir imamdý, Resul düzelemedi.
Muhammet yaratýlmýþ yücelerden bir kuldu
Rabbine kavuþuyor tebessüm var yüzünde,
Ayþe’nin dizlerinde fani hayat son buldu
Ruh Mevla’ya kavuþtu, ümmeti var izinde.
“Ümmetim vah ümmetim!” Bizi senden isterdi
Ya Rab bizi haþreyle sancaðýnýn altýnda,
Hatemül Enbiyaydý, Hakk yolunu gösterdi
Cümlemizi cem eyle Firdevs’inin tahtýnda.
H.Ýbrahim SAKARYA
(2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.