SENİ ADAM SANDIM
SENÝ ADAM SANDIM
Seni adam sandým, sana baðlandým.
Sen kul donaðýnda, kýrkaçanmýþsýn.
Münafýk olmana, þimdi inandým
Dört yana fitneyi, sen saçanmýþsýn.
* * *
Þey üstüyüm diye, döþünü döðdün.
Çok haltlar etmiþsin, kendini öðdün.
Açtýðýn yarama, dilinle deðdin.
Meðer insanlýktan, sen geçenmiþsin.
* * *
Gittin geldin, sanki bir halt becerdin.
Bumilletin gasti, yýllarýn yedin.
En sonunda rengin, ortaya serdin.
Su sanýrdýk meðer, zýkkým içmiþsin.
* * *
Gençlerin kanýný, içen senmiþsin.
Þan için her þeyden, geçen senmiþsin.
Yem yeþil ekini, biçen senmiþsin.
Beþ altý babadan, meðer piç miþsin.
* * *
Bu millet uhrada, hesabýn sorar.
Hesabýn sorarken, defterin dürer.
Kustuðun melaneti, ortaya serer.
Yaþýn seksen küsür, çaðdan geçmiþsin.
* * *
Congeri’yim, senin ismin demedim.
Adýnla lehçemi, ben kirletmedim.
Senin gibi mel’un, hain görmedim.
Artýk makamýný, kendin seçmiþsin...
Ömer Çetinkaya Congeri
05.05.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.