En tatlý baldan tatlý; sevgi, saygýmýz vardý, Kimseleri görmedik birbirimizden baþka. Ne dünden utancýmýz, ne gün kaygýmýz sardý, Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.
Önce aklý kaldýrdýk, yola gönülle çýktýk, Hayata hep samimi sýcak yürekle baktýk, “Artýk aþk öldü” diyen nice kuramlar yýktýk, Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.
Ne anlamsýz kýrgýnlýk, ne bir gün olsun dalaþ, Nede bir gölge gibi dal budak saldý telaþ, Mutluluða taþýdýk yýllarý sarmaþ, dolaþ, Son aþký biz yaþadýk: Deðer verererk aþka.
Söylenmemiþ bir aþkýn izlerinde gezmedik, Gerçekleri býrakýp hayallerde yüzmedik, Anlayýþsýz davranýp, vesveseyle üzmedik, Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.
Gözyaþý sellerinde umutlarý yýkmadýk, Hiçbir gün sevgimizi söylemekten býkmadýk, Gün ýþýðýna küskün poyraz olup çýkmadýk, Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.
Güneþi gölgemiz de býraktýðýmýz anda, Gülkurusu renklerin süslediði zamanda, Bülbül gibi dikene kalp uzattýk her yanda, Son aþký biz yaþadýk: Deðer vererek aþka.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özcan İşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.