Ve Hayat

Gideceðin mekan sonsuzluk yurdu.
Cennet ve cehennem var olan kurdu.
Azrail o, tek baþýna bir ordu,

Alýyor bizleri,
Kafile, kefile…

Ýpekten elbisesini giyse de,
Teni kalmayacak bu elbise de.
Mümin gibi Müslüman’ým dese de,

Yürür mü bu kervan,
Laf ile, laf ile…

Sýrtýnda taþýmak isteme çile.
Nefsi baldýran zehriyle bile.
Ve olandan var olandan af dile.

Dener o bizleri,
Af ile, af ile…

Kaya iken tozlara karýþsan da,
Dünya isimli hana alýþsan da,
Ölümünle bir yüzyýl yarýþsan da,

Finale gelince,
Nafile, nafile…

Þu dünyayý seven korkar evvela,
Ölümünü kendine farz eder bela.
Yine de duyulur o acý sala…

Kýlýnýr namazý,
Saf ile, saf ile…

Kadir SUNGUR
Sosyal Medyada Paylaşın: