biz neydik seninle
iki dost
iki sevgili
ya da iki ne?
gecenin bilmem saat kaçýnda
boþluðunu okþarken sol yanýmda
olmayan sesini ararken baþka seslerde
yangýn yerlerinden toplarken sana dair her þeyi
dualara sarýp sarmalarken ümitleri
bu bitmeyen bekleyiþ niye
bu ayrýlýk ah!
bu yokluðun
bu baðrýma batýrdýðýn hançer sýzýlar
kuytularý böylesi örtmen üzerime
ah! sevgili
beni böyle kirletme
bir gün
bir gün çekip gideceðim
bir an gelecek
kaybolacaðým bütün gözlerin önünden
belki de
izim bile kalmayacak hiçbir yerde
esamesi okunmayacak adýmýn
bir daha
o zaman
bitecek bu özlem benim için mutlaka
ya sen
sende de bitecek mi bu hasret
bendeki gibi
ha?
lakin bil
her ne olursak olalým
ben
bizi çok özledim
…çok
atilla güler