Gereği gibi...

Bazen üzülmek gerek
Küçük mutluluklarýn dilini anlatmak için…

/…/

Bir vapur seðiriyor gözlerimi
Kýyýya açýk Deniz’in sessizliðinde silinip
Bitimsiz kuytulara çekiyor beni

-O an
Sarp yamaçlarýn boþluðuna sinen akþam güneþinden bir parça ýþýk kopup düþse
Belki hiç varamaz
Yeryüzünde sýrtý dönük dalgalarýn gömülüþüne-
Nasýl suyun suyu ezdiðinde kanatlanýyorsa köpük
-yaþamý ve ölümü yazýyorum-
Coþkulu kuþun gagasýnda/kini düþün
-çýðlýkla öpüþen-
Ve acýya kutsanmýþ kandan sonra gelen yok oluþu
Anlamýný bilmek için
Yaþamak gerek

Sonsuzluk hissini veren gecenin açýk anlýnda ay umarsýz parýldýyorsa
Pýrýltýsýyla yýldýzlar eþlik ediyorsa
Ve sen
Bir kenara itilmiþ
Sýcaðý sevmeyen betonun soðuðundan kaçýp
Ahþap bankýn kucaðýna oturduysan
Rüzgârýn hoyrat melodisiyle
Uzaklara seslenip
Bilinmez yalnýzlýða sürüyorsan kendini
Tebessüme gülebiliyorum diyorsan
Unutma!
-Gülüþün sadece öfkemi aldatýr-

Bazen dinlemek gerek
Küçük mutluluklarýn dilini anlamak için
Hadi…
- þimdi bana bilmediðim bir þarký öðret-

Ya da yanýnda bir mezar aç
Adam gibi ölmeyi öðret…

Sosyal Medyada Paylaşın: