Daðlarýmýz bahar kokardý, Kekik toplardýk sekilerinden Taþ, toprak kayardý , ayaklarýmýzýn altýndan... Siz hiçbir þeyden habersiz uyurken Yataklarýnýzda, Yardan, ana kokusundan uzak Yýldýz gibi kayardýk uçurumlardan...
Þarkýþla ya düþürmesin oy oy Allah sevdiði kulunu Muhbir kokan yollara Uðratmasýn hiç yolunu Soldururlar yediveren çiçekleri Kaptýlar mý bir kolunu...
Etrafý kesif bir laðým kokusu alýr memleketin Mapuslar nergis kokar, yediveren gül kokar, Tekmesi vurulmuþ sandalyelerde Üç fidan topraða selam durur Çakal gezer þehirlerde, kýrlar sýrtlanýn olur Sesi kesilir halkýn, korku egemen olur
Üç fidanlar olmazsa ey halkým Baský olur, zulüm olur kan olur, Demokrasi rafa kalkar meydan faþizmin olur...
Onlar kancýk geceleri korkutan, Birer baðýmsýzlýk savaþçýlarýydý, Onlar koca 6. Filo conilerini denize döken Yiðit birer Yurtsever delikanlýlardý...
Tekmesi vurulmuþ sandalyelerde Gururlu bir duruþla, Devrimci gibi baktýlar celladýn suratýna Cellat korktu, kalem kýranlar korktu da Onlar gururla, þerefle korkmadan topraðý selamladýlar...
O toprakta üç Fidan, Biri Deniz, Biri Yusuf, Biri inan Onlar ölmediler ki Geride býraktýlar binlerce fidan... O fidanlar büyüyor, Oluyor koca orman... Korkun Denizlerden hainler Yutacak dalgalar vatanýný satanlarý Geliyor büyük tufan...
(Kahrolsun özgür düþünmeyenler, Özgürlüðe diken ekenler Kahrolsunlar ki var olsun ülkemde Hep ülkeme özgürlük çiçekleri dikenler...)
Kazým DOÐAN 06.05.2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.