Toprak Kokuyor Siyah Sevdam…
£spera
Toprak Kokuyor Siyah Sevdam…
Þimdi bir kuðu gibiyim,
Uçmama az kaldý…
Son kez anlatacaklarýmý dinle
Ve
Gitmeme izin ver…
Korkuyorum;
Yanýnda kalýrsam topraða kavuþacaðýmdan…
Korkutuyorsun;
Karanlýðýn elinden tutmaktan…
—Evet, kaçýyorum…
—Ýlk ve son kez…
Vuruyor karanlýðý hoyrat benliðime,
Ve çehrem o kadar gri ki aydýnlatmýyor hiçbir mutluluk gölgemi…
Sus konuþma!
Soðuk bir gölge gibi dur böyle…
Kim bilir bir gecenin sabahýnda yanýn da olmayacak,
Vuslatým…
Ölümün kollarýna býrakacaðým usulca kendimi…
Neden gittiðimi düþünmeyeceksin bile…
Yüzünde bir gizli gülümseme,
Alacaksýn faziletsiz kollarý koynuna…
Ýþte o an!
Bedenim ruhundan ayrýlacak…
Aynaya her bakýþýnda karþýnda olup seninle konuþacaðým…
Çehrende acý çizgiler oluþturacak,
Her biri kor alev olup;
Parçalayacak benliðini…
Gözyaþlarýn süzülecek,
Yüreðine…
Aðlayacaksýn kendi haline…
Anlayacaksýn!
Neden gittiðimi…
Elinde bir denizci düðümü,
Halat…
Ve
Gözlerinde cam parçalarý,
Ayaðýn altýndaki sehpaya bir tekme vuracaksýn…
Ölüm alacak senide kollarýna…
Bedelini ödeyeceksin sevdanýn…
Son dem gözyaþlarýmda…
Ve ben usulca yaklaþacaðým soðuk bedenine,
Son bir buse konduracaðým mor dudaklarýna; hissetmeyeceksin…
Bileceðim benim için ölmediðini…
Sus kalacak,
Sus olacaðým,
Susacaðým…
Toprak oluþuna...
£spera
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.