Gördüðün gibi iþte sonsuz kalbim Yaþýyorum pür neþe bu uçsuz þehirde Zümrüt bir yosun kadar baðlý anakarasýna Belki uyuyor ilelebet tavan arasý odasýnda Gün doðuyor her defasýnda onca acýdan Arta kalan yalnýzca umut boylu boyunca
Bilirsin, sözlerin yarasý derin kalýr sadece Gel gör ki ne sözler tükenmedi bu mecliste her gece Elimi atsam yakýn, yüzümü dönsem uzak bir his Zaten sesler bir baþka týnlýyor kýpýr kýpýr kalbimde Gelip görse onca hatýra, tanýdýk gelir misin diye Geceyi kapatmýyorum, belki üþürsün sessizlikte
Yüzü seçilmiyor ýþýktan, gözleri yumuk üstelik Bir baþýna hem de durgun belki biraz kararsýz Buralardan gidilmiyor buralar ýssýz Bir sen varsýn iþte hem soðuk hem sýcak Düðümleniyor sanki kelimeler boðazýndan Belki bu yüzden bu çaresiz, tenha yalnýzlýk . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
a s l ı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.