Bahara zemheri bulaþtý yar
Farkýnda deðilsin yine
Ve dönmüyor yüzün gönlümün þenliðine
Zaman duruyor adeta yar
Kollarým kopuyor
Nefesim ciðerlerime hapsedilmiþ gibi
Senden sancýlarla kavrulmama engel olmuyor
Gözbebeðime bir çocuk kaçýyor sanki
Ellerim küçücük
Tutup kendimi çekemiyorum kör kuyulardan
Sensizlik içime iþledikçe
Ölüm teðet geçer oluyor
Ah yar Sanki bastýðým yer
Ayaklarýmýn altýndan kayýyor
Saymaya baþladýðýmda yalýnlýðýmý
Her seferinde yaþlanýyor arzularým
Ýnim inim gecelerden
Doðan sabahlar gün olmaya yetersiz
Susmuþ çýðlýklarýn tenimi deliþi göðü oynatýyor yerinden
Masallar aðlýyor artýk yar
Taþlar sökülüyor sanki köprülerden
Ne güneþ geçebiliyor geceye
Ne gece mutlu güneþin gelmesinden
Öyküler aðýzlarda dolaþmaktan yorgun
Yazdýðým herþey artýk ben kadar solgun
Karanlýk ah o karanlýk
Hep güçlü aydýnlýklardan yar
Yutmaya hazýr tek aðýzdan oluþuyor
Gecelerde ellerimi yaka yaka topladýðým
Yýldýzlardan yoðurarak yaptýðým aydýnlýðým
Karanlýðýn hedefi
Ama daha süslemek için takmamýþtým ki sedefi
Tüm çabalarýmý hiçe sayýyor zemheri
Ve baharýma bulaþýyor yar...
Aslý Demirel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.