Birden durur , Balkanlar’dan gelen, o sert rüzgâr, Güneþ çýkar , ýsýnýr havalar , gelir bahar, Ýyileþir umutsuz hastalar , çiçek açar Bahçedeki karanfiller, güller, sarmaþýklar . . .
Nice soylu sevdalar , yaþandý bu evrende, Unutulmaz ezgiler , söylendi hep dillerde, Kahretse de onlarý , ayrýlýk acýlarý, Kutsal sevda ateþi , yanardý gözlerinde.
Ne olur Balkanlar ne olur ; acýmý durdur ! Elver , yýkýlan yuvalarý , yeniden kurdur, Kardeþçe bir yaþantý , baþlasýn yeryüzünde , Tanrým ! . . .Sen de duy sesimi , son dileðim budur ! . . .