Etme ey gül! bu kadar cefa bülbüle, Yok mu? merhametin acýmýyorsun bile Hüküm giymiþ bir ömür çekmeye çile, Bilmem ki;bülbüle bu vefasýzlýk niye?
Sende biliyorsun senin için daldý nar-ý aþka, Dönüp bakmadý senden baþkasýna;asla! Mecnun’un oldu bütün âleme nam saldý da; Sadece senin sevdalýn olarak kaldý bu dünyada.
Uðramadý mutluluk onun limanýna Yelken açtý göz yaþý ummanlarýna Sararýp soldu adýna;aþk-ý hicranla, Meyletsen bülbüle,gelmeden vakt-i veda... Sükût-u-lâl
Sosyal Medyada Paylaşın:
gokce_gull Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.