her mekandan bilmediðin bir dilin en aþksýz baharlarýna inatla yaz resimleri yapýyordu arka sokaklar en üstteki bahçenin kýrýk ampullerine hevesle bakarken
soðuyordu hava
geçen zaman veya giden soluklar arkanýza bakmadan yürüyün derken
huzur çöküyordu þiirlere
sonrasýna anlam katan bir beyaz yolun ayakkabýsýz çocuklarý…çekiyordu zamanýn burnunu
neden yoktu ki
soralým
hep oradaydý siz yokken bile
bu yüzden son kýtasýna saklanmadan açýyordu ellerini manasýna bir damla sýr katýyordu
gecenin þiire dair (gizemli) notlarý düþüyordu birer birer
önünden almadan veriyordu ekmek kadar bereketli bir ormanýn köklerine söylüyordu unuttuðunuz dualarý
iniyordu sükunet
sevdalýlar kadar huysuz bir doða ilk yapraklarýna hayretle dokunurken
habersizce geliyordu yaðmur
biliyorduk yine
AnarZalem
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
AnarZalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.