hükümsüzdür

bu gün bir þiir yazmak geldi içimden ama ne mümkün
neye göre hükmü kesilmiþti neydi cezasý sevgimin
ben yazsam da siliniyor anýlardan
kalemimden kan damlýyor sayfaya
ne duygu kalmýþ ne sevgi içim ruhsuz bedenim de
oysa sevgiyi yazmak isterdim mutluluklarý da olmadý
gecelere mahkum yüreðim dinmeyen aðrýlarým var
sevgin se benim için ölüm oldu sensizliðinde

kanlý göz yaþlarýyla ýslandý yüzüm
bu gün mü matemindeyim aþkýn ve de üzgün

bu gün bir þiir yazmak geldi içimden ama ne mümkün
yazdýklarým bir þey ifade etmiyor sen gittin yüreðimden
hüznü yazmýyor kalemim o bile suskun
vurgun yemiþ düþler matemimde gülüþün
sen vefasýz sevgili asi rüzgarlarýn estiði düþsün
ben se baþým gözüm allaha emanet hayata küskün

neye göre kurban ettin sevdamýzý neydi son hükmün
kýracaðým kalemimi son olsun sözüm
gönlümde barýndýrdýðým sevdamdýn þimdi bedduam oldun
ben sana küskünüm

aþkýn fermanýydý bu yakýþýrmýydý ölüm
oysa gün batýmý gülüþünde mutluluðu bulmaktý
olmadý be olmadý yakýþmadý sevdaya bu ölüm

nedametin gölgesinde de yazdýðým bu þiirim hükümsüzdür
rahatsýzlýk verdiysem özür dilerim...
Sosyal Medyada Paylaşın: